Umudun Işığı

Her akşam sabahı bekleyen çiçekler gibi
Bekledim yolunu karşına çıkmak için
Yağmur çamur kar kış demeden
Saatlerce umudumu yitirmeden.

Kimi zaman çıktın karşıma
Neler söyleyecektim bi bilsen
Dakikalar içinde içimdeki fırtına
Saçlarını dalgalandıracaktı söyleyebilseydim.

Bir bakışın yetti
İlkin inceden esen meltem
Gülcemalini düşündükçe
Zamanla fırtınaya dönüştü.

Şimdilerde engel olamıyorum kendime
Tayfuna dönüşüyor içimdekiler
Heryeri herşeyi yıkıyorum
Ancak yanında sakinleşiyorum.

Günlerce görmediğim oluyor seni
Ne resmin ne de gülcemalin
Gem vuramıyor hırçın dalgalarıma
Islak kumsalda bitkin ve çaresiz.

Derken yine o bakış yine aynı hikaye
Senorya aynı oyuncular aynı
Tek fark figüranlar
Onlarda zaten hiç görünmüyorlar...