Yeliz Üçok Bugün Ayrılığın Üçüncü Senesi Dinle

Bugün ayrılığımızın üçüncü senesi. Oysa ben seninle geçen günlerimi saymak isterdim. Sensiz geçen günlerimi değil. beynime kazıdım bu tarihi. Bir yaz günü bu kadar soğuk gelebilir mi insana.?Bu kadar karanlık olabilir mi bir gün?

Bir oyun gibi. Hep aynı şeyler oluyor. Ne zaman bitti desem yine sendeyim yine oyunun en başında. Hep aynı acı. Hep aynı ızdırap. Bitmiyor bitiremiyorum. Öyle sevmişim ki seni. Ardı ardına geçen yıllar dahi unutturamıyor seni bana.

Ayrıldıktan sonra çektiğim acıları anlatmam imkansız. Ağlamayı bilmeyen gözlerim ağlamayı öğrendi. Kaç gece sabahlara kadar ağladım, kaç gece adını haykırarak uyandım bilmiyorum. Şimdilerde sensizliğe alıştım. Yokluğun bir sen yarattı benden. Senin gibi kalpsiz, senin gibi aşkı sevgiyi harcayan biri oldum bende. Kimleri üzdüm kaç kalbi kırdım, kaç kişinin hayallerini yıktım... Öğrendim kalpsiz sevdiğim, öğrettin her şeyin yalan olduğunu en acı şekilde öğrettin bana...Ama bunlar mutlu etmedi beni. Yanlıştı çünkü bunlar. Seni mutlu eden oyunlar, senin doğruların bana yanlıştı. O zaman çocuktum belki ama artık büyüdüm, bu ayrılığın acısı fazlasıyla olgunlaştırdı beni.

Nede çok sevmişim seni. Bunca zaman yerine kimseyi koyamadım.

Kimseyi seni sevdiğim kadar sevemedim.

Şimdi ellerin hangi elleri tutar,

O yosun gözlerin kime bakar,

Sevgiyi bilmeyen kalbin kimin için atar bilemem. Bilmekte istemem zaten.

Ne garip değil mi sen yıktığın hayattan habersiz devam ediyorsun yaşantına. Gönlün yalan sevgilerden yana ne kadar da şanslı. Ama unutma insanı ayakta tutan yalan sevgiler değil. Aksine hayatını karartan, hatalar yaptıran tek şey ...

Gittiğin günden beri tek kelime konuşamadık seninle. Bakmaya kıyamadığım o yosun gözlerini bir daha hiç göremedim. Ama bunlar bile unutturamadı seni bana. Varlığına inat yokluğunda bile sevdim ben seni. Anlamıyorum, anlam veremiyorum. Bu kadar çabuk mu parçalanır sevgiler. Yazık; oysa ki ne çok sevdim ben seni . Ben sensiz kalmaktan korkarken, sen beni sevmekten korktun. Yanlış nerede, hata kimde diye sorgulamıyorum artık. Anladım ki benim sana olan sevgim fazla gelmiş senin küçücük yüreğine. Görüyorsun ya sevdiğim seni anlatmaya artık ne satırlar ne de sayfalar yetiyor. Kalemim kırıldı yüreğim sustu artık. Seni yazamıyorum artık. Adını heceleyemiyor dilim. Korkuyorum. Bir kez daha aynı acıları çekmekten korkuyorum.

Evet bugün ayrılığımızın üçüncü senesi. Ama sanki dünmüş gibi aklımda gidişin. Hani gidişin Benim üzülmemem içindi hani unuturdum...

Bak UNUTAMADIM... Kolay kolayda unutamam bilirsin. Nasıl unutabilirim ki? Soluduğum hava, içtiğim su gibisin. Sevmişim seni bir kere, koymuşum kalbimin en derin yerine. Ne kadar uzakta olsak birbirimize zaman alışmayı öğretiyor sadece, unutmayı değil.

Varlığın bana yetmiyorken yokluğunla avunmak zorundayım.

Ya al götür kalanımı...

Ya da gel tamamla eksik kalan yanımı...

SöYLe ŞiMDi SeN NeRDeSiN BeN NERDe?