YANINDA OLABİLSEYDİM...
Yanında olabilseydim, kendini iyi hissetmediğin anlarda
Saatlerce hiç konuşmadan gözlerine bakabilseydim.
Sen kaf derken ben kef deyebilseydim,
Yüz ifadenden ne istediğini çıkarabilseydim.
Ama ne yazık ki uzaktasın yoksun yanımda
Parklarda tek başıma dolaşıyorum
El ele dolaşanları imrenerek izliyorum
Kimi kavga ediyor, kimi teselli ediyor
Ben ise seni hayal ediyorum..
Her telefon çalışında yada ileti sesinde
Senden mi diye heyecanla bakıyorum.
Ekranda ismini gördüğümde dünyalar benim oluyor
Aramızdaki mesafe birden yok oluyor
Ama göz yaşını silemiyorum ki ellerimle
En çok bu dokunuyor, yaralıyor beni
Gözünden akan yaşı silemedikten sonra
Neye yarar saatlerce konuşmak
Elin kolun bağlanıyor diğer yarının içi titrediğinde
Hiç bir kelime tutmuyor sırtını sıvazlamanın yerini
Yada teselli etmiyor en orjinal edebi metinler bile..
Yanında olabilsem ve keşke tüm bunları yapabilsem
Hüznünü hüznüm bilip beraber göğüsleyebilsem
Sen orada ben burada birbirimize hasret çekerken
Özlem aradaki muhabbeti artırır mı bilmem ama
Gözümden ırak oluşun gönlümden de uzak olacağın anlamına gelmez
Ne kadar uzakta olsan da yanımdasın, yanı başımdasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder